Ne güzel bir anı ve gurur: ben de varım sayfa 329.
Yazıyı üç yıl önce İstanbul Sözleşmesi iptal edildiğinde yazmıştım. Bu kadarı kitaba kısmet oldu. Ne güzel bir onur benim için.
Nice 100 yıllara, coşkuyla! Yaşasın Cumhuriyet.
“Bizi ayakta tutan umut”
Yaşarken hep üretmek, hep söz sahibi olmak önemli. Kadın topluma kendini kabul ettirmeye zorunlu: Kadının özgürlüğü bireyin özgürlüğü demek aslında. Ben 50 yi Annem 90 ı geçti, bazı şeyler maalesef hala değişmedi…
Bugün başım dik yürüyebiliyorsam Cumhuriyet sayesindedir. Yetim olduğu için eğitimini ilkokuldan sonra tutucu çevre baskısı sebebiyle engellenen, örnek bir Cumhuriyet kadınının, çalışkan üretken hatta duruma göre yoktan var eden, çevresinin akıl hocası bir kadının kızıyım.
Özgürlüğün ne demek olduğunu, bir olmanın önemini bugünlerde daha çok anladığımızı düşünüyorum. Bizi ayakta tutan umut. Geleceğe umutla bakmakta zorlanıyoruz. Değerlerimize, bizi biz yapan kültürlere, duygulara, gelenek ve göreneklere toplum olarak sarılmalıyız.
Güneş olan yerde gölge hep olacaktır. Doğru bildiğimiz Cumhuriyet ilkelerine sahip çıkarak bu ilkeler doğrultusunda bildiğimiz yolda yürümeye devam edeceğiz. 100.yıl kutlu olsun!”
