Okuduğum kitap deliliğin tanımını yapmamı istedi. –Masal Terapi, Judith Malika Liberman
Kime, neye göre?
Hep söylerim; mucizelere inanıyorum. Hep son anda gelirler.
Yedi kere düş, sekiz kere ayağa kalk. –Japon Atasözü
Üniversitede erkek arkadaşımın hep söylediği gibi: “Yaşa dostum, hayatın keyfini gönlünce sür, insanlar olmasa da kelebekler özgürdür.” Öğrenci olmak sonsuz özgürlüktür, bunu sadece öğrenciler anlamaz.
Çok fazla mucize yaşadın mı? Cevabım “Evet.” Benim beklentilerim büyük olmamıştır. Küçük şeylerden mutlu olmasını bilen birisiyim. Son dönemde basit (simplicity) yaşamaya gayret ediyorum. Az eşya az insan.
Delilik: herkesin gittiği yoldan gitmemek, koyun olmamaktır. Özgürce fikrini söylemektir aynı zamanda çok iyi dinleyici olmaktır. Gerektiğinde kullanmak üzere iyi gözlemdir.
Çok okumaktır. Çok bilmek az konuşmaktır. Bildiğini bilmemektir. Israrla sormaktır.
Her seferinde özel bir nedeni olmasa da gülen bir yüze sürekli gülen, parlayan gözlere hatta inci dişlere sahip olmaktır.
Gözü kapalı koşabilmek, rüzgârla dans edebilmektir. Hayatın amacını sorgulamadan dolaşmaktır. Tabiatı dinlemek diğer canlılarla ilişki kurabilmektir.
Korktuğunu, sevindiğini, üzüldüğünü, isteğini, düşündüğünü açıkça söylemektir. Hesapsızlık doğallıktır.
An’ı yaşamaktır. Hep çocuk kalmaktır.
Sınırsız sevgidir, dokunmaktır, açlıktır. Almadan verebilmektir. Tek ekmeğini paylaşmaktır. Kendini düşünmeden önce başkalarını düşünmek; son paranı başkaları için harcamak ve bundan sonsuz mutlu olmaktır.
İçmeden sarhoş olmaktır.
Yine yeniden âşık olabilmektir. Acı çekmektir. Unutmadan; hep yeniden başlayabilmektir. Pes etmemektir.
Cenazede pembe, düğünde beyaz elbise giyebilmektir. Yıldızların altında uyuyabilmektir. Sonsuz özgürlüktür.
Deliler akılları dışında her şeyini kaybetmiş insanlardır. Değil midir?
Deli olmak için geç kalmamak lazım, hayat çok kısa. Gönlünce yaşa!
Öldüğünde bunu fark etmeyeceksin, delilik de aynı. –Madonna
