Aile

Aile

Sonbahar geldi; Eylül.Tatiller bitti, yazlıklar kapandı, eve dönme çalışma zamanı, düğünler zamanı, taşınma zamanı, tazelenme, yenilenme planlama, velhasıl gerçek hayata dönme zamanı.

Okullar açıldı yıllık planlama yapıldı. Şirket bütçeleri de bu zamanda yapılır onaylanır revizeler olur. Yaz aşkları biter. Gerçek aşklar evlilikle taçlanır.

İnsan kendi ailesini oluşturabilir dedi bir arkadaşım. Genelde doğru her zaman yanılma ve sürpriz var hayat böyle akıyor.

Aile rağmendir. Kalabalığı hissetmek güzel bir duygu. Ailen arkanda değilse sıfırsın.

‘’…. Çünkü karadutun lekesini sadece kendi yaprağı çıkarırmış. Nenem derki insan da aynı bu ağaç gibidir. Demişti. Yarasının ilacını başka yerde arayan her zaman yanılır. Her yaranın merhemi kendi dalındadır’’

Fırtınayla boğuşurken birbirinin elini bırakmamak bir seçim.

Hikayeleri yeniden yazmak bir seçim.

Aile sorunları birlikte çözmek değil midir? Tek başına susmak kötü, yan yana susmak lazım.

Zorlandığında güç al güç verdir.

İnsanın değerlerine sahip çıkmasının yaşı yoktur.

Deniz sakin olduğunda herkes dümeni tutabilir Mühim olan fırtınadaki meziyetinizdir.

Gözler kalbin aynasıdır. Gönül gözü yüze yansır.

Herkes sonuçta bir tane hayat yaşıyor. Önemli olan gözüne sokmamak. Konuşmayan, dinlemeyen, bağıran insanlar haksızdır gözümde.

Gözleriyle konuşabilen insanları severim. Kıymetlilerim.

‘’Küçücük vesikalığı aile fotoğrafına çevirebilmektir önemli olan ‘’ demişler. Bizi biz yapan hikayelerimizdir. Aile inanmaktır.

Seçim yapmamak zorunda kalmak seni iyi insan yapar mı? İyilik midir? Kötülük müdür?

Sahi insan ne zaman büyür? ……Babası öldüğünde!

Nasıl doğurmak değil bakmak anne babalık ise, kan bağı yeterli değil aile olmak için  gönül bağı lazım …

İnsanın ailesi yanında yokken yanında olan gerçek arkadaşları, dostları seçilmiş ailedir. Sence?