Gün geçtikçe özlü düşünmeye kendimi zorlarken,
bir adım daha ileriye attığımızı sanarken
bilinmeyen bir noktaya geçmek üzere olduğumu görüp birdenbire kendimi boşlukta
özden çok uzakta,
birçok dayanaktan yoksun hissetmek mi düşünmek?
aynı gibiyiz ama farklıyız …
Baktığım gördüğüm bir yana bana anladığım lazım. Soru sormak hayat belirtisi,
illede cevap istemek aptallık…
Doğumdan öncesi, ölümden sonrası
Çıkılamayan yerleşim, aşılamayan dağlar, çözülemeyen bilmeceler bir yana. asıl olan sorgusuz sualsiz yüklendiğim sorumluluklarım.
