Uzun çalışma kurumsal mesailerim dönemlerinde gelişim kitapları okudum. Aylardır okuma listemde bekleyen kitap dün bir şekilde dikkatimin dağıldığı bir anda çayıma eşlik etti ve ertesi gün bitirdim. İlk wellbeing çalışma kitabını (Sibel Yücesan Esen Kal İyi Yönet) kolay okunan samimi ve basit pratikleriyle geldiğim notadaki kendim başarımı test etme imkanım oldu. Hepimizin hikayesi benzer gecikmeden...

Yaşadıklarımızı, duygularımızı ifade etmeye dil bazen yetersiz kalıyor. Duyguların da rengi vardır. Görselle oyun, renkler, sanat beni hep yükseltir. Sanat iyileştirir, zenginleştirir, etkiler, renkler beni başka bir duygusal boyuta geçirir. Dönemin gerçeği biz bu kadar yavaşlamışken zaman algısı çok hızlandı, ölümler hızlandı. Melek olup gidenlerin arkalarından hep düşünürüm: acaba neleri ertelemiş olabilirler? Sevdiğiniz bir şeyi...

İki gündür tatlı yorgunluk ve yüzümde gülümseme var. Kutlamalar muhteşemdi. Cumhuriyeti cumhur kutladı. Biz olduk, birlik olduk. Kırmızı beyaz giymiş herkes yolda birbirimize iyi bayramlar diledik bu duygu şahane !!! Yetiştirilme şeklimize aykırı davranarak, haddimizi aşarak, icatlar çıkararak, elimizdekiyle yetinmeyerek, çalışmaya, üretmeye, paylaşmaya devam ediyoruz. 2024’e 60 gün kaldı. Ben Cumhuriyet kadınıyım ve Cumhuriyet kadını...

Haftalık okuduğum gazetede “Bahçemizi ekmeyi bilmeliyiz” cümlesi ne çok şey hatırlattı bana, ne çok şeyi farklı hissettirdi, düşündürdü ve hislerime tercüman oldu. Anılarım ve duygularım canlandı. Cümleyi okuduğunuzda sizin aklınıza ilk ne geldi? İçimizdeki bahçe, dışımızdaki bahçe, hangisi? Üç tarafı bahçe kaplı bir evde büyüdüm ben. Annemlerin tanımıyla evimiz ‘düz ayaktı’. İkiz tip dediklerinden. Banyodan sesler, kokular gelen komşumuzla aramızda...